EXCELIT.pl

Bella była uroczą, lecz zaniedbaną suczką, którą znaleziono błąkającą się po wiejskich drogach. Wychudzona i wystraszona, z głębokimi śladami po dawnych ranach, wzbudzała litość w każdym, kto ją zobaczył. Przez wiele tygodni tułała się, szukając schronienia i jedzenia, aż pewnego dnia los się do niej uśmiechnął. Została zauważona przez wolontariusza lokalnego schroniska, który od razu zdecydował, że musi jej pomóc.

Leosiek, mały kundelek, od początku swojego życia nie miał lekko. Znaleziono go jako szczeniaka na obrzeżach miasta, samotnie błąkającego się po opuszczonym magazynie. Miał zaledwie kilka miesięcy, a już poznał smak zimna i głodu. Jego historia zaczęła się, gdy miejscowa organizacja zajmująca się ratowaniem zwierząt odnalazła go, wycieńczonego i przestraszonego, schowanego wśród zardzewiałych beczek. Pracownicy schroniska nadali mu imię Leoś, licząc, że jego lwie serce pozwoli mu przezwyciężyć trudny początek.

Kiedy Kasia odwiedziła schronisko po raz pierwszy, miała w planach jedynie rozejrzenie się i sprawdzenie, jak wygląda adopcja psa. Od dawna myślała o przygarnięciu zwierzaka, jednak nigdy nie czuła się gotowa na tak poważny krok. Było to jedno z tych zimowych popołudni, kiedy śnieg delikatnie opadał, tworząc malowniczą scenerię. Schronisko było pełne różnych psów, dużych i małych, starszych i młodszych, każdy z własną historią i marzeniem o znalezieniu nowego domu. Kasia nie mogła oderwać wzroku od małego kundelka o imieniu Bąbel, który cicho siedział w rogu swojego boksu, wpatrując się w nią z nadzieją w oczach.

Kiedy pierwszy raz zobaczyłam Pixela, wiedziałam, że to nie będzie zwykła adopcja. Mały, nieco wystraszony kociak, z jednym niebieskim okiem i drugim zielonym, siedział cicho w kącie klatki w schronisku. Jego łapki delikatnie drżały, a drobne ciałko wyglądało na zagubione w całym zamieszaniu. Mimo to, w jego oczach kryło się coś, co od razu przyciągnęło moją uwagę – iskra nadziei, która zdawała się wołać: „Zabierz mnie do domu”.